Vragen om hulp bij rouw en verlies

Ik ontving laatst een mail van een nieuwe cliënt. Ze gaf aan dat ze het spannend vond om om hulp bij rouw en verlies te vragen. Ik herken dit vanuit mijn eigen ervaring, toen ik me realiseerde dat ik in een situatie zat waar ik niet in mijn eentje uit zou kunnen komen. Het vraagt moed om die stap te nemen. Maar waarom is dit eigenlijk zo lastig? Het lijkt erop dat we ons laten leiden door oude overtuigingen. In deze blog onderzoek ik welke overtuigingen in de weg kunnen zitten die het moeilijk maken hulp te vragen bij rouw en verlies. Hierbij doel ik op verlies in brede zin, dus het verlies van een dierbare, maar ook het verlies van werk, gezondheid, relatie etc.

1. Geen hulp bij rouw en verlies want problemen los je zelf op

‘Problemen los je zelf op want je gaat toch niet je vuile was buiten hangen? En bespreken met een wild vreemde? Echt niet!’ Herkenbaar? Wij hebben geleerd om zelf onze zaakjes te regelen en ook onze individualistisch ingestoken maatschappij stimuleert dit. Niets mis mee natuurlijk, tenzij zo’n overtuiging in de weg gaat staan. Als je jezelf de tijd en ruimte gunt om even stil te staan bij wat je ervaart dan weet je of je het alleen kunt doen of dat je hulp mag vragen.

2. Geen hulp bij rouw en verlies want je kunt beter naar de toekomst kijken

‘Laten we geen oude koeien uit de sloot halen en onze aandacht focussen op de toekomst.’ Dat lijkt op het eerste oog misschien best een goede strategie te zijn. Helaas werkt dit bij rouw en verlies niet op deze manier. Je gaat namelijk voorbij aan het rouwproces en aan je verdriet en pijn. Wat een shortcut lijkt, zal een omweg blijken.

3. Geen hulp bij rouw en verlies want dan voel ik me te kwetsbaar.

‘Als ik mijn gevoelens toelaat, dan stort ik in.’ Het gevoel van kwetsbaarheid is vaak groot als je ergens iets of iemand verliest in je leven. Je voelt je misschien onzeker, fragiel en ervaart soms ook een emotionele onbalans. Dan verstop je je het liefst in een donker kamertje onder de dekens. Zodat niemand je kan zien en je alleen kunt zijn met je eigen emoties en gevoelens. Dat is heel eenzaam. Als coach kan ik het niet voor je oplossen maar ik kan wel steun bieden, zodat je er niet alleen voor staat. Je verdriet en pijn kunnen delen helpt in het leren leven met het verlies. Uiteindelijk moet je het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen.

4. Geen hulp bij rouw en verlies want het gaat vanzelf over.

‘Het gaat vanzelf over, de tijd heelt alle wonden.’ Helaas werkt het niet zo. Een rouwproces gaat niet vanzelf en vraagt om je bewustzijn zodat je bewust met het proces aan de slag gaat, in plaats van het lijdzaam te ondergaan. Het niet onder ogen zien van het verlies of het niet toestaan van de pijn en het verdriet kan leiden tot het vastlopen van je rouwproces waardoor verschillende mentale of fysieke klachten kunnen ontstaan.

Conclusie

Onbewuste overtuigingen staan vaak in de weg bij het vragen om hulp. Het doorzien van deze overtuigingen helpt om ze ter discussie te stellen; is dit eigenlijk waar voor mij? Dan kan er ruimte ontstaan om te kiezen vanuit vrijheid, los van oude overtuigingen. Ik denk dat veel mensen zelfstandig en met de steun en liefde van hun sociale omgeving hun rouwproces kunnen ervaren. Er zijn echter vaak situaties en persoonlijke omstandigheden die kunnen maken dat het proces stagneert. En dan is het zaak om hulp te zoeken. Zoals mijn cliënt. Zij zorgt op een liefdevolle manier voor zichzelf en neemt de regie voor haar proces in eigen handen. Zij maakt de stap van overleven naar leven.

Wil jij ook de stap maken van overleven naar leven? Neem dan contact met me op.